In dit belichaamde veldverslag neemt Mariëlle je mee in een sensuele reis naar de Ruimte van Eeuwige Overvloed. Ze herinnert zich: overvloed is geen doel om te bereiken, maar een natuurlijke staat van zijn – haar thuisbasis.

Ik adem in, ik adem uit. Ik laat mezelf dieper zakken in mijn aanwezigheid. Mijn bewustzijn is aanwezig. Mijn denken verdwijnt naar de achtergrond. Mijn menselijke zelf hoeft niets te doen. Ik open mij voor de staat van ontvangen.

Ik voel een fijne vibratie door mijn lichaam heen trekken. Een aangenaam gevoel. Een duidelijke rilling volgt zodra ik dat erken. Het is alsof ik communiceer met mijn eigen energie. Hoe meer ze zich ontvangen voelt, hoe meer ze zich laat voelen.

Langzaam land ik in het centrum van mijn Zijn. Daar is een poort. En boven die poort hangt een bord waarop staat: Ruimte van Overvloed. Als vanzelf word ik naar binnen getrokken, alsof er een magnetische kracht uitgaat van deze ruimte.

Zodra ik binnenstap is het alsof ik in een wervelwind wordt meegenomen. Ik word opgetild naar hogere frequenties. Het voelt hier licht en speels en vol mogelijkheden. Overal om mij heen zie ik een soort glinsterende kristallen. Ik weet dat elk van hen mij toegang zal verlenen tot een andere ervaring.

Er zijn er ongelofelijk veel om te kiezen en mijn aandacht op te richten. Zodra ik er een zie die mijn aandacht specifiek trekt, komt de wervelwind iets tot rust, net genoeg voor mij om uit te stappen en naar de nis te bewegen waar het kristal zich in bevindt. Het kristal lijkt mijn naam te roepen. Het is als het zingen van mijn ziel dat mij naar huis roept. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer passie en opwinding ik begin te voelen. Het is overduidelijk dat er iets speciaals gaat gebeuren, zodra ik mezelf met de energie van dit kristal verbindt.

Stapje voor stapje kom ik dichterbij. Ik neem mijn tijd omdat ik dit heerlijke gevoel wil koesteren en in me op wil slaan.

Het voelt als blijde verwachting, het voelt als weten dat je iets gaat krijgen, het voelt als de dag voor mijn verjaardag toen ik klein was, het voelt als het moment waarop ik naar mijn schoen sloop die bij de openhaard had staan wachten op een presentje van Sinterklaas, het voelt als het weten dat je braaf bent geweest en je dus absoluut 100% iets gaat krijgen. Alleen nu, voel ik dat er niets van mij verwacht wordt. De kristal bevat iets dat ik daar zelf in heb geplaatst. Ze heeft het alleen voor mij bewaard zolang ik met mijn aandacht druk was met andere dingen.

Maar nu is het moment van onze hereniging daar, ik voel het! Alsof ik een deel van mij weer terug vindt, dat ik lang kwijt was.

Dit kristal is het kristal der kristallen: het draagt de frequentie van eeuwige overvloed.

Eeuwige overvloed is niet zomaar iets. Dat is mij overduidelijk.

Ik neem de tijd om er rustig op in te voelen. Ik adem in en ik adem uit, terwijl ik het kristal in mijn handen neem. Ik zie het niet alleen fonkelen, maar ik voel het fonkelen ook in mijn handen. Het is alsof mijn cellen direct de vibratie in zich opslurpen... gulzig genietend, van elke druppel...

Zou ik zo lang droog gestaan hebben? Ach wat doet het er nu nog toe? Het regent op mijn akkers en ik voel dat alle zaadjes die daar ooit geplant zijn, nu gevoed worden door deze zalige regenbui van eeuwige overvloed.

Mmmmmmm, wat een sensaties. Eeuwige overvloed. Eeuwig, als in: nooit niet, dus altijd, aanwezig. Niet een klein beetje, niet net genoeg, maar meer dan genoeg. En niet zoveel dat het een last wordt. Nee, precies zoveel zodat het voelt als een zachte koesterende streling die er constant is. Zo’n stroom die me in een diepe, rustige, zachte, veilige staat van zijn brengt. Een gevoel alsof ik over alle tijd in de wereld beschik om rustig in de zon de hele ochtend te liggen spinnen als een poes, als ik dat zou willen. Een gevoel alsof het niet meer uitmaakt wat ik doe, want wat ik nu, later en ooit nodig zal hebben, is er.

Ik drink van deze fontein, terwijl ik het kristal tegen mijn onderbuik in mijn schoot houd. Mijn bekken begint mee te vibreren. Het is een zalig gevoel van stabiliteit en zekerheid in mijn basis. Het voelt stevig en vertrouwd tegelijk, alsof het nooit anders geweest is en ook nooit anders zal zijn.

Ik adem diep in en uit. Ik dans met deze energieën. Ik voel me thuis, in mijn thuisbasis. Het voelt alsof ik thuisgekomen ben, na een lange reis van vergeten en weer herinneren.

Ahhhh, zo mag het zijn. Geen enkel mentaal proces is meer nodig. Vanaf hier is het puur een energetische flow, een resonantie waarin ik mijzelf beweeg. Het leven hoort het zingen van mijn frequentie en reageert daar constant op. Het lied van overvloed klinkt waar ik ook ga, hoorbaar en voelbaar voor een ieder die zich ook in de buurt van mijn frequentie bevindt. Daardoor vinden we elkaar moeiteloos. Wat een zalig gevoel.

Het voelt alsof Mariëlle oplost in deze ruimte van eeuwige overvloed. Ik adem en het enige dat ik me nog gewaar ben is het sensuele gevoel dat door mij heen gaat. Het wordt steeds lastiger om woorden te vinden en te blijven typen.

In stilte ga ik verder, één met de frequentie van eeuwige overvloed...