Wijbrand en ik zitten tegenover elkaar tijdens onze dagafsluiting. Ik vertel hem dat ik merk dat ik minder energie, zin en inspiratie heb om artikelen te schrijven, wanneer ik weer terugzak in de gewoontepatronen van Oud Bewustzijn.

In het oude bewustzijn ben ik een leraar die zich gedraagt als een leraar: die geeft les, legt dingen uit, geeft tips, maakt bewust, maakt gewaar, doet dingen voor anderen, is met zijn aandacht bij de leerlingen en wil hen verder helpen.

Maar dat klopt niet meer voor mij. Vanuit multidimensionaal bewustzijn gezien is dat niet de volledige waarheid; het is één mogelijkheid.

Ik zie niemand meer enkel als een leerling, student of cliënt. Ik zie tegelijkertijd multidimensionaal bewustzijn, belichaamde meesters, pioniers, leiders, facilitators, creators en ondernemers, in ieder mens.

Er is niets mis met lesgeven en een leraar zijn op de traditionele manier. Maar het beslaat een te beperkt speelveld voor mij. Mijn manier is die van een pionier: iemand die voorop gaat en niet omkijkt of anderen wel volgen. Ik zie wat ik zie en wie gezien wil worden in z'n volledige potentie, kan dichterbij komen om zichzelf te realiseren en te co-creëren.

“Teach through the clarity of your own example.” zei Abraham-Hicks. Anders gezegd: je hoeft niets uit te leggen als je leeft wat je deelt. Door helder jeZelf te zijn inspireer je vanZelf.

Ik ben hier om een avonturier te zijn in Multidimensionaal Bewustzijn. Ik verken nieuwe mogelijkheden en deel over mijn ervaringen. En ik bied de ruimte waarin we elkaar in dit nieuwe bewustzijn kunnen ontmoeten en herinneren. Om vervolgens samen alle mogelijkheden te verkennen, te ontdekken, te beleven, te delen en zodoende elkaar te spiegelen en te inspireren.

Wijbrand en ik hebben bewust geen televisie in huis. We hebben wel een groot computerscherm en een speaker die we op mijn laptop aan kunnen sluiten. Dat doen we af en toe wanneer we een film of documentaire willen kijken.

Vlak voor onze dagafsluiting hebben we de film Genie (Djinn) gekeken. En het laatste deel van Sunday Best, een documentaire over Ed Sullivan.

Genie ging over het bewustworden van de kracht van je woorden en wensen; hoe zet je ze in? Ben je je bewust van je ongelimiteerde mogelijkheden en onbeperkte hoeveelheid wensen? En gebruik je ze alleen voor jezelf of ook voor anderen? Wat wens je anderen toe?

Ed Sullivan was de presentator van de eerste TV-show die de beste showbizmensen van die tijd een podium gaf, ongeacht de kleur van hun huid. Hij hield van mensen en deed niet mee aan de racistische manier van mensen verdelen die toen door velen nog als normaal werd gezien. Hij moest stevig leren blijven staan, zonder zich af te laten leiden van zijn eigen verlangen. Hij inspireerde door zichzelf te zijn.

Zowel Genie als Sunday Best hadden een element in zich dat je bewustmaakte van je focus: Wat doe je ermee? Waar richt je het op? Ben je je gewaar van parallelle potentiële realiteiten? Wat laat je groter worden? Hoe gebruik je jouw creatiekracht?

Wanneer je je verbindt met je eigen diepste verlangens, doe je automatisch het mooiste wat je voor anderen kunt doen. Dat was de kernboodschap die ik uit beide creaties ontving.

Wijbrand bracht het verlangen in om inspiratie te krijgen om te schrijven. Hij nodigde ook bekende schrijvers uit om bij ons in ons veld te zijn. Deze schrijvers leefden in het verleden, zoals Mark Twain en Shakespeare. Waarna ik het verlangen kreeg om ook een schrijver uit de toekomst uit te nodigen - iemand wiens naam we nog niet kennen op Aarde, maar in de 'hemel op aarde realiteit', heel bekend is.

Vervolgens kwam er een enorme stroom aan informatie door mij heen. Over hoe je een multidimensionale schrijver kunt zijn. Hoe je vanuit elk punt van bewustzijn kunt schrijven. Hoe je lezers mee kunt nemen in allerlei ervaringen, hoe je je teksten kunt voorzien van bepaalde frequenties die voelbaar zullen zijn voor de lezers, als een levende transmissie.

Hoe meer informatie we ontvangen, hoe enthousiaster we worden. Whowww, dit is wel echt heel gaaf en heel anders dan we gewend zijn!

Ja, dit is wat we gaan doen! Een gevoel alsof we hiervoor geboren zijn overspoelt ons. Alsof alles wat we tot nu toe gedaan hebben, hiernaartoe heeft geleid. Dat we dit nu mogen gaan doen. Samen. En met iedereen die resonantie voelt. We voelen ons intens dankbaar voor waar we staan.

En het is ons nu zó duidelijk:

Je kunt informatie ontvangen via de televisie en alles wat al in het massabewustzijn aanwezig is. Maar je kunt jezelf ook openstellen voor informatie die nog niet in het massabewustzijn aanwezig is - als een reiziger door tijd en ruimte.

En dan begint het leven echt opwindend te worden. Maar ook veel gemakkelijker en gracieuzer.

"When less consciousness is present, there is more gravity. Things are heavier, tighter. When more consciousness is present, there are more options, more ease and grace." -Adamus Saint-Germain

Deze quote omvat precies wat wij zelf al via onze eigen ervaringen ontdekt hadden. Ik kom hem de ochtend erna 'toevallig' tegen.

Hoe meer bewustzijn er aanwezig is, hoe meer opties er zijn. Hoe minder bewustzijn er is, hoe meer je steeds teruggezogen wordt in het oude vertrouwde. En alhoewel het vertrouwd voelt, voelt het tegelijkertijd een stuk zwaarder en strakker. Er is dan minder energie, minder inspiratie, minder zin, minder flow, minder enthousiasme, minder synchroniciteit, minder gemak, minder helderheid, en er zijn minder mogelijkheden.

Wie niet beter weet zal denken dat het normaal is om je zo te voelen.

Maar als je eenmaal geproefd hebt van een leven in een ruimer bewustzijn, dan wil je nooit meer anders. En dan kun je dus feitelijk ook niet meer terug. Je kunt alleen vooruit.

Dus, wij gaan ons daar gewoon aan overgeven en met de stroom mee bewegen. Ik ben benieuwd!